Jukai

Jukai, het verlangen het goede te doen en het vers van berouw

Jukai betekent het geven en het ontvangen van de voorschriften. De ceremonie heeft de vorm zoals beschreven in de Platforn soetra, 7de eeuw. Ook de rakusu die uitgereikt wordt aan degene die Jukai doet, na deze rakusu eerst gemaakt te hebben, stamt uit deze periode. In de 7de eeuw zouden Ch’an boeddhisten vervolgd zijn door de toenmalige heersers. Deze vervolging noodzaakten de monniken op te gaan in de menigte om niet herkenbaar te zijn als monnikHierdoor konden ze niet herkenbaar zijn als monnik. De rakusu droegen zij onder hun gewone kleding. De rakusu staat nu dan ook nog voor de herinnering aan de beoefening van de leer van boeddha en aan de voorschriften. Elke keer dat ik de rakusu omhang, is er de herinnering aan mijn voornemen deze weg te gaan. Naast de rakusu reikt de leraar mij ook een nieuwe boeddhistische naam.

De Jukai ceremonie bestaat uit het aanroepen van de geestelijke voorouders, het tonen van berouw, een zuiveringsritueel en het aannemen van de 16 voorschriften. Deze bestaan uit het toevlucht nemen tot de boeddha, Dharma en Sangha, zich te houden aan de drie zuivere voorschriften – ik beloof het goede te doen, het kwade te vermijden en alle levende wezens te bevrijden – en de tien voorschriften:

Ik beloof alle leven te waarderen, te beschermen en te ondersteunen.

Ik beloof de bezittingen en het eigendom van anderen te respecteren.

Ik beloof niet begerig te zijn.

Ik beloof waarheidsgetrouw te zijn.

Ik beloof bewust en aandachtig te zijn en niet onwetend.

Ik beloof geen kwaad te spreken van anderen.

Ik beloof mijzelf niet te verheffen en anderen niet te vernederen.

Ik beloof vrijgevig te zijn, vooral met betrekking tot de Dharma.

Ik beloof gelukkig, blijmoedig en compassievol te zijn jegens alle wezens.

Ik beloof met respect te spreken over de Boeddha, de Dharma en de Sangha. 

Beloften (geloften of precepts)

De voorschriften zijn geformuleerd als geloften. Als je de voorschriften ontvangt, kun je ze opvatten als leefregels. Tegelijkertijd zijn het voornemens. Niet doden en geen geweld is het belangrijkste voorschrift. De anderen volgen daaruit.

Beschouw je de voorschriften als leefregels, en pas je ze toe in leven van alledag, zal je al snel iets opvallen. Elke dag neem ik me voor het goede te doen, het kwade te vermijden en alle levende wezens te bevrijden. En wat komt er van? Dat ik de voorschriften elke dag en voortdurend breek. Mijn haat, begeerte en onwetendheid zijn zo massief dat ik weliswaar met compassie, geduld, respect in het leven wil staan, maar dat dit vaak niet lukt. Lukt het, is het niet anders dan een wonder!

Dit te zien, het breken van mijn voornemens, is beoefening. De voorschriften zijn te beschouwen als onderzoek. Wat is het leven beschermen? Wat is kwaad spreken? Niet onwetend zijn? De basishouding is niet te weten. Geen geweld en de ontdekking doen dat er in mij grof geweld zit vervat.

Erg? Ja, en nee: ja, omdat ik lijden toevoeg. Nee, want de voorschriften zijn alleen voor mij en alleen bedoeld voor onderzoek door mij. Het geweld in mij te erkennen en te zien dat het geweld in de wereld hetzelfde zijn. Onderzoek naar het breken en de manier waarop ik de voorschriften staat mij dus te doen.

Berouw

Omdat ik elke dag mijn voornemen het goede te doen en het kwade te vermijden breek, elke dag voeg ik lijden toe, bevat de Jukai ceremonie een vers van berouw.

Al het kwade Karma, van oudsher door mij begaan.

Vanwege mijn beginloze begeerte, onwetendheid en haat.

Geboren uit mijn lichaam, mond en gedachten.

Voor dat alles toon ik nu mijn berouw.

Op het tonen van berouw volgt geen straf, er is geen schuldige. Wat tijdens de beoefening gezien is, is voortdurend tekortschieten. Ondanks mijn voornemens faal ik voortdurend, voeg ik desondanks lijden toe. Ik kan niet anders dan dit te erkennen. Spijtbetuigingen, nog sterkere voornemens niet meer te falen, boetedoening helpen niet tegen het tekortschieten. Hier kan het ik niet tegen, en kan er ook niet tegenop.

Wat te doen? Ik handel de hele dag, zeg sorry als er zaken mis gegaan zijn, en handel dan weer.

Ik beloof gelukkig te zijn 

Ondanks of dankzij de voornemens en het tekortschieten ben ik verantwoordelijk voor mijn leven en voor de wereld. Het is alleen aan mij: handelen, beslissen, kiezen. Ik zit op de blaren van mijn eigen beslissingen. Ik lijd of heb plezier van het optreden van anderen.

En dan is daar het negende voorschrift: ik beloof gelukkig en blijmoedig te zijn. Wat een fantastisch voornemen. Gelukkig zijn te midden van het lijden is een geschenk aan de wereld. Zoals Alex Roeka het zingt: we zijn hier wanhopig maar voor de rest gaat het goed.

Een leven in dienst van aandacht is een vreugdevol leven. Een dag met zazen maakt mij gelukkig, ondanks het lijden en de toestand in de wereld. Ademen maakt me gelukkig. Alles waardoor de eierschaal breekt en ik oog in oog sta met een ruimer perspectief waarin eenheid centraal staat, geeft geluk.

Vooral de belofte doen gelukkig te zijn, inspireert mij in sterke mate. Te midden van het stroef lopende wagenwiel, is gelukkig te zijn een reële opdracht en een voornemen.

Martin Myoki Pol